tłuc się

См. также в других словарях:

• tłuc się — I – stłuc się {{/stl 13}}{{stl 7}} o rzeczach: ulegać przypadkowemu stłuczeniu, zgnieceniu; rozbijać się, roztłukiwać się, pękać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jajko się stłukło. Szklanki ciągle się tłuką. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tłuc się — Serce tłucze się zob. serce 23. Tłuc się jak marek po piekle zob. marek 2. Tłuc się z kąta w kąt zob. kąt 1 …   Słownik frazeologiczny

• tłuc się jak marek po piekle — {{/stl 13}}{{stl 7}} chodzić i hałasować w nocy, kiedy inni śpią {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tłuc — ndk XI, tłukę, tłuczesz, tłucz, tłukł, tłuczony 1. «uderzeniami rozbijać na kawałki, rozgniatać coś, niszczyć coś przez uderzanie, rzucanie; rozbijać» Tłuc szklanki przy zmywaniu. Brzęk tłuczonego szkła. Tłuczone kartofle. Tłuc kamienie. Tłuc… …   Słownik języka polskiego

• tłuc — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Vd, tłukę, tłucze, tłucz, tłukł, tłukli, tłuczony {{/stl 8}}– stłuc {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vd {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozbijać na drobne kawałki, niszczyć przez uderzanie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zatłuc się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} tłukąc się, bijąc się, zabić jeden drugiego, pozabijać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zatłukli się w bójce. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stłuc (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. tłuc (się) I{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zbić [i syn.] {{/stl 7}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}}na kwaśne jabłko; zetrzeć [stłuc, zgnieść i in.] {{/stl 7}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}{{stl 7}}na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kąt — m IV, D. a, Ms. kącie; lm M. y 1. «część płaszczyzny ograniczona przez dwie półproste wychodzące z jednego punktu» ∆ Kąt prosty «kąt, którego ramiona są prostopadłe do siebie, mający 90°» ∆ fiz. Kąt graniczny «kąt padania, przy którym kąt… …   Słownik języka polskiego

• kąt — 1. Chodzić, pot. łazić, tłuc się z kąta w kąt «chodzić bez celu w jakimś pomieszczeniu, zwykle na skutek zdenerwowania, niepokoju lub znudzenia, nie mogąc sobie znaleźć miejsca»: Marudził po domu, łaził z kąta w kąt, w południe dopiero wyszedł na …   Słownik frazeologiczny

• poniewierać — ndk I, poniewieraćam, poniewieraćasz, poniewieraćają, poniewieraćaj, poniewieraćał, poniewieraćany «traktować kogoś, coś z pogardą, źle się z kimś lub czymś obchodzić, maltretować kogoś» Poniewierać ludźmi. Poniewierać kogoś jak psa. poniewierać… …   Słownik języka polskiego

• piekło — n III, Ms. piekłopiekle; lm D. piekieł «według niektórych religii: miejsce czasowej lub wiecznej kary, na którą skazane są dusze zmarłych; siedziba złych duchów i dusz potępionych» ◊ Ktoś z piekła rodem «ktoś bardzo zły, trudny do współżycia» ◊… …   Słownik języka polskiego